Ποιος ποδηλάτης ΔΕΝ κάθεται στην σέλα του??

Το αγώνισμα της ορεινής ποδηλασίας παρουσιάζει μεγάλη διαφοροποίηση από τα άλλα ποδηλατικά αγωνίσματα, λόγο του ανώμαλου εδάφους. 
Μοιραία λοιπόν ο αναβάτης θα πρέπει να συμπεριφέρεται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά κάθε διαδρομής, είτε είναι μονοπάτι, είτε είναι δασικός δρόμος, είτε κάποιο πολύ τεχνικό πέρασμα με βράχια ή ρίζες δέντρων.
Οι τροχοί του ποδηλάτου ακολουθούν τις ανωμαλίες κάθε διαδρομής για να έχουμε πρόσφυση και καλύτερο έλεγχο.
 Οι αναρτήσεις βοηθούν ώστε να γίνεται αυτό με λιγότερο συμμετοχή του ποδηλάτη. Δεν φτάνουν όμως οι αναρτήσεις για να πετύχουμε το ιδανικότερο αποτέλεσμα, που είναι η μεγαλύτερη δυνατή πρόσφυση.
Ο ποδηλάτης αποσβένει με τα χέρια και τα πόδια του τις ανωμαλίες του εδάφους. Αυτός είναι ο λόγος που όταν μπαίνουμε σε τεχνικά κατηφορικά κομμάτια και το ποδήλατο τραντάζεται, το σώμα μας παραμένει σταθερό. Αυτό το καταφέρνουμε επειδή έχουμε σηκωθεί από την σέλα και με τις αρθρώσεις των γονάτων και των αγκώνων αποσβένουμε τους κραδασμούς του εδάφους...

Όταν λοιπόν έχουμε ανώμαλο έδαφος πρέπει να σηκωνόμαστε από την σέλα. Το πόσο, εξαρτάται από το αν είμαστε σε κατηφόρα ή ανηφόρα και τις τεχνικές δυσκολίες του εδάφους κάθε φορά.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνει ο καθένας- μια, ανάλογα με το πόσο ανώμαλη είναι η διαδρομή?
Θα πρέπει σίγουρα να μετριάσει το πόσο κάθεται στην σέλα του.
Ακολουθούν κάποιες γενικές κατευθύνσεις που μπορεί ο καθένας να δουλέψει μόνος του στην βόλτα του στο βουνό.
Κατηφόρες
Όταν διερχόμαστε από ανώμαλο έδαφος, με ταχύτητα, χωρίς να χρειαστεί να ποδηλατήσουμε (συνήθως στις κατηφόρες) ΔΕΝ καθόμαστε ΠΟΤΕ στην σέλα. Πρέπει να έχουμε τα πεντάλ παράλληλα με το έδαφος και τους αγκώνες και τα γόνατα λίγο λυγισμένα. Όσο μεγαλύτερες οι ταχύτητες και οι κλίσεις, τόσο πρέπει να απομακρυνόμαστε από το τιμόνι. 
Καλό είναι να γνωρίζουμε πως οι ανωμαλίες του εδάφους αποσβένονται και με τους προσαγωγούς των ποδιών μας, με τους οποίους αγκαλιάζουμε την σέλα, στο σημείο όπου ο κατασκευαστής έχει βάλει την τραχιά επένδυση (μόνο σε σέλες που προορίζονται για ορεινή ποδηλασία).
Ευθείες & μικρές ανηφόρες
Όταν συναντούμε ανωμαλίες εδάφους σε ευθεία πορεία ή ελαφριά ανηφόρα και χρειάζεται να ποδηλατήσουμε, η κατάσταση γίνεται δυσκολότερη ιδιαίτερα αν δεν έχουμε πίσω ανάρτηση. Τότε θα πρέπει να σηκωθούμε ελάχιστα από την σέλα μας (2 έως 5 εκατοστά, ανάλογα με τα τεχνικά της διαδρομής) και με την βοήθεια των ραχιαίων μυών και των χεριών να σταθεροποιηθούμε, κάνοντας συνεχόμενο πετάλι μέχρι να ξεπεράσουμε το τεχνικό κομμάτι. 
Αν δεν έχουμε την δύναμη για αυτό, θα δούμε το έλεγχο να χάνεται και οι κραδασμοί θα μεταφέρονται ακόμα και στο κεφάλι. Εκεί φαίνονται και οι αδυναμίες του κάθε αθλητή, στο πόσο έχει γυμνάσει το σώμα του, για το αγώνισμα της ορεινής ποδηλασίας.
Οι λιγότερο γυμνασμένοι δυσκολεύονται και νιώθουν κάποιο πόνο στην μέση τους, εάν συναντήσουν αρκετά παρόμοια τεχνικά κομμάτια στην διαδρομή τους. Ο τρόπος για να βελτιωθούμε είναι να δουλέψουμε στο σπίτι ραχιαίους και κοιλιακούς μυς, με ασκήσεις σταθεροποίησης (ισομετρικές) κυρίως.
Ανηφόρες με μεγάλες κλήσεις
Η τελευταία περίπτωση όπου ο ποδηλάτης "αφήνει" την σέλα του, είναι στις μεγάλες ανηφορικές κλήσεις με τεχνικά περάσματα στα σημεία που σχεδόν συνέχεια δουλεύει πλέον ορθοπέταλο. Εκεί φαίνεται και το επίπεδό του, αφού πρέπει να έχει πολύ καλή φυσική κατάσταση, τεχνική και να κάνει τις σωστές επιλογές που θα ξεκουράζουν περιοδικά τα πόδια του, την μέση και τα χέρια του, ενώ ταυτόχρονα θα δουλεύει τις αναπνοές, για να έχει επάρκεια οξυγόνου. 
Αν δεν έχει προπονηθεί με ασκήσεις για τα χέρια και την μέση του, σε τέτοια κομμάτια, είναι αναμενόμενο να κατέβει από το ποδήλατο και να το πάρει στα χέρια για αν συνεχίσει. Ο κανόνας λέει πως το σώμα μας είναι όπως μια αλυσίδα. 
Όσο δυνατός είναι ο ένας κρίκος της, είναι δυνατή όλη. Όσο λοιπόν γυμνάζουμε τα πόδια μας θα πρέπει αντίστοιχα να αφιερώσουμε χρόνο εκγύμνασης και για το πάνω μέρος του σώματος. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αθλητές που έχουν προπονηθεί σε ποδηλασία δρόμου, όταν συμμετέχουν σε διοργανώσεις ορεινής ποδηλασίας μπορεί ακόμα και να εγκαταλείψουν σε κάποιους απαιτητικούς αγώνες.
 Ενώ η φυσική τους κατάσταση είναι πολύ υψηλού επιπέδου δεν έχουν γυμνάσει εξίσου και το πάνω μέρος του σώματός τους.
Δουλεύοντας ανηφορικό ορθοπέταλο σε τεχνικές διαδρομές πετυχαίνουμε τις καλύτερες προσαρμογές αλλά θα πρέπει να προσέξουμε και την κόπωση που ακολουθεί μετά από αυτές τις προπονήσεις. Καλό είναι να ακολουθεί προπόνηση χαλάρωσης την ίδια ή την επόμενη ημέρα.
Συντάκτης : Kώστας Σιμελίδης
 https://www.facebook.com/pages/Kostas-Simelidis-the-mountainbikers/422376941166934