Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Βαρβαρά Φασόη: Στόχος μου το εξωτερικό

Συνέντευξη Κωστής Ξηρογιάννης
Πώς ξεκίνησες τη ποδηλασία;
Σε ηλικία 12 ετών μου άρεσε να κάνω ποδήλατο στην γειτονιά. Εκεί με ανακάλυψε ο «μηχανικός» της ομάδας και με «μάζεψε». Στη συνέχεια ήρθα σε επαφή με την προπονήτρια και ξεκίνησα.
Με τι άλλο ασχολείσαι εκτός από τη ποδηλασία;
Σπούδασα Διαιτολόγια και στην συνέχεια Φυσικοθεραπεία σε ΙΕΚ. Διδάσκω spinning σε γυμναστήριο και έχω ένα κατάστημα με συμπληρώματα διατροφής στο Δάσος Χαϊδαρίου.
Πόσες ώρες την ημέρα αφιερώνεις στη ποδηλασία;
Τουλάχιστον 2 ώρες την ημέρα αλλά φτάνει 3 και 4 ανάλογα το πρόγραμμα προπόνησης που ακολουθώ. Παράλληλα αφιερώνω και χρόνο για προπόνηση με βάρη, ιδίως το χειμώνα, αλλά όχι παραπάνω από 1 ώρα.
Συμβαδίζει η προσωπική ζωή και η ποδηλασία σε τέτοιο επίπεδο;..

Έχοντας την εμπειρία νυχτερινής εργασίας, ο συνδυασμός ποδηλασίας και εργασίας βράδυ δεν συμβαδίζει. Επιλέγεις ή προσωπική ζωή ή ποδήλατο. Έχω επιλέξει το ποδήλατο τα τελευταία δύο χρόνια. Τα προηγούμενα έκανα πολύ λιγότερο αν και τότε τα πήγαινα πολύ καλά. Πέρσι βγήκα όλες και όλες 5 φορές και από αυτές μία στην γιορτή και μία στα γενέθλιά μου καθώς το προπονητικό μου πρόγραμμα απαιτούσε ο βραδινός μου ύπνος να είναι αρκετός. Όσον αφορά σε προσωπική σχέση είναι δύσκολο να βρεις κάποιον να σε κατανοεί αν δεν έχει ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Έτσι έχω επιλέξει να έχω δίπλα μου έναν άνθρωπο που ξέρει από αθλητισμό και θυσίες.
Πες μας για τη πρώτη σου διεθνή εμπειρία που κατά σύμπτωση ήταν το Παγκόσμιο πρωτάθλημα;
Ήταν τρομερή εμπειρία από την άποψη του αγωνίσματος διότι η ποδηλασία στην Ευρώπη έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο είναι αυτό που έχει το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας αλλά και επειδή ήταν “σοκ” για εμένα γιατί έγινε πολύ ξαφνικά και χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία γι’αυτό.
Πήγα ξαφνικά από το Πανελλήνιο στο Παγκόσμιο. Η μετάβαση αυτή είναι τραγική γιατί πας και βλέπεις το άλλο άκρο. Εγώ το πήρα εξ’αρχής με πολύ θετικότητα χωρίς άγχος και νευρικότητα αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπήρχε η σκέψη να δω πως θα είμαι ώστε την επόμενη φορά που θα μου δοθεί η δυνατότητα να είμαι ένα σκαλί παραπάνω.
Η αίσθηση ακόμα και στη προπόνηση τις μέρες πριν τον αγώνα που ο κόσμος σε χειροκροτεί και σε εμψυχώνει είναι τρομερή. Το όνειρό μου είναι να ξανάπαω αλλά όχι μόνο εκεί αλλά και κάπου ενδιάμεσα. Γιατί τα άκρα είναι παντού δύσκολα, οπότε περιμένω την επόμενη ευκαιρία.
Πώς σου φάνηκε η ατομική χρονομέτρηση στο Παγκόσμιο;
Δεν ήταν μέσα στο πλάνο. Πρώτη στο Πανελλήνιο ήμουν στην αντοχή. Ο λόγος που έτρεξα και χρονομέτρηση ήταν ότι ήμουν ήδη εκεί λόγω ημερών οπότε δήλωσα συμμετοχή και γι’αυτό το έτρεξα. Άγγιξα τα όρια μου, έτρεξα όσο μπορούσα να τρέξω, δεν υπήρχε κάτι παραπάνω για την περίοδο που βρισκόμουν. Είμαι ικανοποιημένη από την απόδοση μου δεδομένου της προετοιμασίας που είχα και του επιπέδου των αθλητριών που έπρεπε να συναγωνιστώ καθώς και τους αγώνες που ήδη είχα τρέξει πριν και είχα “βάρος” στη πλάτη μου (Πανελλήνιο πρωτάθλημα / πίστα).
Σκέφτεσαι να τρέξεις στο εξωτερικό;
Εννοείται ότι το σκέφτομαι. Είναι τιμή για μένα να τρέχω εδώ και να τρέχω για την Ελλάδα έξω, όμως το επίπεδο εδώ είναι χαμηλό. Αυτό σημαίνει ότι αν δε βρω λύση στα επόμενα 2 χρόνια να τρέξω εκτός Ελλάδας, είτε σε μια ομάδα, είτε μόνη μου σαν Ολυμπιακός, θα υπάρξει θέμα. Δε μπορώ να αυτοσυντηρούμαι σε αυτό το πολυέξοδο αγώνισμα μόνη μου. Πρέπει να κάνω ένα βήμα παραπάνω.
Σε στηρίζει κάποιος;
Ούτε οικονομικά ούτε υλικά με στηρίζει κάποιος. Εκτός από την μητέρα μου που με στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια Μόνο η προπονήτρια μου Ρίτα Λυμπεράκου με βοηθάει πάντα αφιλοκερδώς. Και σε αυτή οφείλω το επίπεδο που έφτασα αλλά και αυτό που πρόκειται να φτάσω.
Γιατί να ασχοληθεί μια κοπέλα με τη ποδηλασία;
Αν και ασχολούμαι με τη ποδηλασία ίσως να μη μπορέσω να απαντήσω γιατί το θέμα είναι τι αρέσει στο καθένα. Όπως όλα τα αγωνίσματα έχει τα καλά και τα κακά τους. Το ποδήλατο έχει πολλούς κινδύνους σε σχέση με κάποια άλλα όπως ο στίβος όπου δε κινδυνεύεις από τα αμάξια να χτυπήσεις θανάσιμα.
Στη χώρα μας δεν υπάρχει η κατάλληλη υποδομή για να κάνει κάποιος ποδήλατο αν και οι κλιματολογικές συνθήκες και η μορφολογία της την καθιστούν μαγευτική για ποδηλασία. Η ελευθερία που σου δίνει και η επαφή με τη φύση κάνουν το ποδήλατο και την ποδηλασία γενικότερα ιδανικό άθλημα για να ασχοληθεί κάποιος.
Από εκεί και πέρα πρέπει να σου αρέσει το ποδήλατο πάνω απ’όλα και η φύση παράλληλα γιατί όταν είσαι στο βουνό ειδικότερα η φύση είναι πολύ όμορφη.
Το ποδήλατο κάνει τον αθλητή ή ο αθλητής το ποδήλατο;
Φυσικά και ο αθλητής! Όμως αν δεν υπάρχει μία αρμονική σχέση η επιτυχία δεν έρχεται. Από προσωπική εμπειρία τα προηγούμενα χρόνια που δεν είχα αυξήσει τόσο τη προπόνηση μου, που είχα άλλες προτεραιότητες στη ζωή μου, αθλήτριες με τα ίδια ποδήλατα μπορούσαν να είναι καλύτερες από εμένα.
Φέτος με αλλαγή της προπόνησης και με θέληση, με χειρότερο ποδήλατο και χειρότερο εξοπλισμό πέρασα αθλήτριες με πολύ καλύτερο εξοπλισμό από εμένα. Σίγουρα έχεις πρόβλημα με τα άκρα. Το να έχεις ποδήλατο πολύ παλιό ή πολύ βαρύ και δυσκίνητο ποδήλατο σίγουρα δε σε βοηθάει αλλά όλες οι νεώτερες τεχνολογίες είτε κοστίζουν χίλια ευρω είτε 5000 εφόσον είσαι σε άριστη κατάσταση δεν έχει σχέση.
Πώς βλέπεις το επίπεδο της γυναικείας αθλητικής ποδηλασίας στη χώρα μας;
Όποτε σκέφτομαι αυτή την ερώτηση στεναχωριέμαι. Σε χρόνους η 1η,2η και 3ηίσως και η 4η είναι κοντά, μετά αρχίζει το χάος, η διαφορά μπορεί να γίνεται 2’ (λεπτά), 10’ (λεπτά) ή 15’ (λεπτά).
Εγώ στα 10 χρόνια που τρέχω παρατηρώ ότι τρέχω περίπου με τις ίδιες αθλήτριες, οι καλές ήταν και παραμένουν καλές. Τα τελευταία χρόνια έχει μαζευτεί ένας μεγάλος αριθμός αθλητριών και στις μικρές ηλικίες γιατί το ποδήλατο γίνεται τρόπος ζωής για πολλούς αλλά το επίπεδο δεν αυξάνεται δυστυχώς.
πηγή: sportsonair.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου