Τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι ποδηλάτες παίρνουν τη
θαρραλέα απόφαση και ξεμυτίζουν από το σπίτι τους με το αγαπημένο
μεταφορικό μέσο τους για να μετακινηθούν στους δρόμους της Αθήνας.
Οι
πρώτοι που το είχαν επιχειρήσει όμως, το 19ο αιώνα αντιμετωπίζονταν
ως... περίεργα όντα σε
δύο ρόδες.
Με αφορμή την έκρηξη των πωλήσεων ποδηλάτων στην Ευρώπη και βέβαια την Ελλάδα, ο Τύπος της Κυριακής εξερεύνησε την άγνωστη ιστορία του ποδηλάτου στη χώρα.
Δεν είναι ξεκάθαρο το ποιος ήταν ο πρώτος ποδηλάτης στους αθηναϊκούς δρόμους.
Αλλοι αναφέρουν τον Βαυαρό μουσικό Νίκολας Μάγκελ, άλλοι τον Παύλο Δαμαλά και κάποιοι τον βασιλιά Γεώργιο Α'.
Ο τελευταίος φημολογούνταν πως κυκλοφορούσε με το ποδήλατο μόνο στον περίβολο του παλατιού, προκειμένου να προστατεύει το βασιλικό προφίλ του.
Το νέο μέσο μεταφοράς πρωτοεμφανίστηκε στην Αθήνα το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, ενώ καθοριστικό ρόλο έπαιξαν ο Φον Γκέντριχ, εμπορικός αντιπρόσωπος γερμανικού εργοστασίου ποδηλάτων, και η σύζυγός του, καθώς έκαναν στους δύο τροχούς καθημερινά την απόσταση Ομόνοια- Σύνταγμα...
Τα περίεργα βλέμματα που εισέπρατταν οι πρώτοι ποδηλάτες αντικαταστάθηκαν γρήγορα με τον ενθουσιασμό που προκάλεσε το νέο μέσο, το οποίο σταδιακά μετατράπηκε σε κοινωνικό στάτους μια και χρησιμοποιούνταν κυρίως από τη μεσοαστική τάξη, όπως για παράδειγμα γιατρούς που έκαναν με αυτό κατ'οίκον επισκέψεις.
Αν τα ποδήλατα προκαλούσαν σχόλια, οι γυναίκες που τα χρησιμοποιούσαν σκανδάλιζαν.
Η αναπόφευκτη αποκάλυψη της γάμπας αντιμετωπιζόταν με επικριτικά βλέμματα, ιδιαίτερα αν η ποδηλάτισσα ήταν σύζυγος ευυπόληπτου μέλους της τοπικής κοινωνίας, όπως αναφέρει το δημοσίευμα του Τύπου της Κυριακής.
Σταδιακά η λατρεία για το ποδήλατο εξελίχθηκε σε μανία, με τη δημιουργία λερσχών, διοργάνωση εκδηλώσεων, την κατασκευή του υπερσύγχρονου για την εποχή ποδηλατοδρομίου στη θέση που είναι σήμερα το γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης»
Βέβαια όλα αυτά έφεραν και ατυχήματα, με εφημερίδα της εποχής να αναφέρει πως στα τρία κακά του κόσμου -πυρ, γυνή και θάλασσα- πρέπει να προστεθεί και το ποδήλατο.
Χαρακτηριστικό είναι πως αυτό το μέσο μεταφοράς θεωρούνταν είδος πολυτελείας, με αποτέλεσμα να προσπαθήσει η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη να φορολογήσει τους ιδιοκτήτες του το 1901.
Οι ποδηλάτες έπρεπε να δηλώσουν το όχημα και να καταβάλουν δέκα δραχμές για να εξασφαλίσουν ειδική άδεια κυκλοφορίας.
Διαφορετικά κινδύνευαν με πρόστιμο 500 δραχμών.
Βέβαια οι κυβερνητικές προσδοκίες για αύξηση εσόδων δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, αφού από τα χιλιάδες ποδήλατα που κυκλοφορούσαν δηλώθηκαν μόνο 200 και έτσι αποσύρθηκε το μέτρο.
Μερικά χρόνια αργότερα (1909) επιβλήθηκαν και οι πρώτοι περιορισμοί στην ταχύτητα των ποδηλάτων, ενώ έπρεπε να κυκλοφορούν με αναμμένα φώτα το βράδυ και να κινούνται στη δεξιά πλευρά του δρόμου.
Σταδιακά, με την εμφάνιση των πρώτων αυτοκινήτων το ποδήλατο πέρασε σε δεύτερη μοίρα, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει επιστρέψει στους δρόμους, καθώς ολοένα και περισσότεροι το επιλέγουν για τις μετακινήσεις τους.
πηγη: http://www.bloko.gr
Με αφορμή την έκρηξη των πωλήσεων ποδηλάτων στην Ευρώπη και βέβαια την Ελλάδα, ο Τύπος της Κυριακής εξερεύνησε την άγνωστη ιστορία του ποδηλάτου στη χώρα.
Δεν είναι ξεκάθαρο το ποιος ήταν ο πρώτος ποδηλάτης στους αθηναϊκούς δρόμους.
Αλλοι αναφέρουν τον Βαυαρό μουσικό Νίκολας Μάγκελ, άλλοι τον Παύλο Δαμαλά και κάποιοι τον βασιλιά Γεώργιο Α'.
Ο τελευταίος φημολογούνταν πως κυκλοφορούσε με το ποδήλατο μόνο στον περίβολο του παλατιού, προκειμένου να προστατεύει το βασιλικό προφίλ του.
Το νέο μέσο μεταφοράς πρωτοεμφανίστηκε στην Αθήνα το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, ενώ καθοριστικό ρόλο έπαιξαν ο Φον Γκέντριχ, εμπορικός αντιπρόσωπος γερμανικού εργοστασίου ποδηλάτων, και η σύζυγός του, καθώς έκαναν στους δύο τροχούς καθημερινά την απόσταση Ομόνοια- Σύνταγμα...
Τα περίεργα βλέμματα που εισέπρατταν οι πρώτοι ποδηλάτες αντικαταστάθηκαν γρήγορα με τον ενθουσιασμό που προκάλεσε το νέο μέσο, το οποίο σταδιακά μετατράπηκε σε κοινωνικό στάτους μια και χρησιμοποιούνταν κυρίως από τη μεσοαστική τάξη, όπως για παράδειγμα γιατρούς που έκαναν με αυτό κατ'οίκον επισκέψεις.
Αν τα ποδήλατα προκαλούσαν σχόλια, οι γυναίκες που τα χρησιμοποιούσαν σκανδάλιζαν.
Η αναπόφευκτη αποκάλυψη της γάμπας αντιμετωπιζόταν με επικριτικά βλέμματα, ιδιαίτερα αν η ποδηλάτισσα ήταν σύζυγος ευυπόληπτου μέλους της τοπικής κοινωνίας, όπως αναφέρει το δημοσίευμα του Τύπου της Κυριακής.
Σταδιακά η λατρεία για το ποδήλατο εξελίχθηκε σε μανία, με τη δημιουργία λερσχών, διοργάνωση εκδηλώσεων, την κατασκευή του υπερσύγχρονου για την εποχή ποδηλατοδρομίου στη θέση που είναι σήμερα το γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης»
Βέβαια όλα αυτά έφεραν και ατυχήματα, με εφημερίδα της εποχής να αναφέρει πως στα τρία κακά του κόσμου -πυρ, γυνή και θάλασσα- πρέπει να προστεθεί και το ποδήλατο.
Χαρακτηριστικό είναι πως αυτό το μέσο μεταφοράς θεωρούνταν είδος πολυτελείας, με αποτέλεσμα να προσπαθήσει η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη να φορολογήσει τους ιδιοκτήτες του το 1901.
Οι ποδηλάτες έπρεπε να δηλώσουν το όχημα και να καταβάλουν δέκα δραχμές για να εξασφαλίσουν ειδική άδεια κυκλοφορίας.
Διαφορετικά κινδύνευαν με πρόστιμο 500 δραχμών.
Βέβαια οι κυβερνητικές προσδοκίες για αύξηση εσόδων δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, αφού από τα χιλιάδες ποδήλατα που κυκλοφορούσαν δηλώθηκαν μόνο 200 και έτσι αποσύρθηκε το μέτρο.
Μερικά χρόνια αργότερα (1909) επιβλήθηκαν και οι πρώτοι περιορισμοί στην ταχύτητα των ποδηλάτων, ενώ έπρεπε να κυκλοφορούν με αναμμένα φώτα το βράδυ και να κινούνται στη δεξιά πλευρά του δρόμου.
Σταδιακά, με την εμφάνιση των πρώτων αυτοκινήτων το ποδήλατο πέρασε σε δεύτερη μοίρα, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει επιστρέψει στους δρόμους, καθώς ολοένα και περισσότεροι το επιλέγουν για τις μετακινήσεις τους.
πηγη: http://www.bloko.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου