Αν σκεπτόμασταν όσοι
κάνουμε αγωνιστικά ποδηλασία
δρόμου που θα θέλαμε να
ποδηλατήσουμε σίγουρα κατευθείαν
θα ερχόταν στο μυαλό μας
ανηφορικές διαδρομές του
γύρου Ιταλίας και Γαλλίας
.
Ένας αθλητής της ομάδας ,ίσως
και από τα καλυτέρα παιδιά
σε ήθος που έχουμε στην
ομάδα , ο χρηστος φορτζιδης
από Κατερίνη έκανε το
όνειρο πραγματικότητα και βρέθηκε
στην Ιταλία συμμετέχοντας
σε διοργανώσεις σε διάσημες
αναβάσεις .Του ζήτησα να
μας μεταφέρει ο ίδιος τις
εντυπώσεις από αυτή την
εμπειρία .
´´Η ιδέα για την συμμετοχή σε
αγώνα granfondo «έπεσε στο τραπέζι» το
φθινόπωρο που μας πέρασε. Το αρχικό
πλάνο περιλάμβανε έναν αγώνα, αλλά αυτό
άλλαξε γρήγορα με την προσθήκη ενός
δεύτερου granfondo την επόμενη Κυριακή...
Ο
ενθουσιασμός για την συμμετοχή σε δύο
αγώνες στην γειτονική Ιταλία, πολύ
μεγάλος. Μετά από καιρό η αρχική ιδέα
του Κώστα έπαιρνε μορφή, ως που τον
Νοέμβριο, πέντε φίλοι από την Κατερίνη
δηλώσαμε συμμετοχή για το granfondo Sportful
στις 15/6/14 και το granfondo Giordana στις 22/6/14.Από
εκείνη την στιγμή και μετά η σκέψη για
το ταξίδι και τους αγώνες ήταν σχεδόν
καθημερινή.
Προσωπικά ήταν το ποδηλατικό
γεγονός που περίμενα για την χρονιά,
όχι τόσο αγωνιστικά, όσο για την συμμετοχή
σε δύο πολύ δύσκολους αγώνες με 4500
συμμετοχές την πρώτη Κυριακή και 3000
συμμετοχές την δεύτερη. Σίγουρα μια
καλή εμφάνιση είναι πάντα στην άκρη του
μυαλού, αλλά ο συνδυασμός του ταξιδιού,
των διακοπών και των αγώνων ήταν η σκέψη
που κυριαρχούσε.
Ο καιρός πέρασε με
προπονήσεις που ταίριαζαν στο στυλ των
granfondo, μεγάλες αποστάσεις με πολλά
υψομετρικά, με την συμμετοχή στο brevet
του Θέρμο που ήταν ένα μεγάλο τεστ για
το τι θα αντιμετωπίζαμε στην Ιταλία,
και μια εβδομάδα πριν το πρώτο granfondo
στον αγώνα που διοργανώνει η ομάδα μου
(1000 Δέντρα),τον γύρο Λαγκαδά. Το ταξίδι
ξεκίνησε τρεις μέρες πριν τον πρώτο
αγώνα, προορισμός το Feltre.
Την επόμενη
μέρα ολοκληρώσαμε τις εγγραφές μας,
είδαμε τα περίπτερα της έκθεσης και
αργότερα περιηγηθήκαμε στο χωριό. Αυτό
που μας απασχολούσε αρκετά ήταν ο καιρός,
οι προγνώσεις έλεγαν για βροχή και το
Σάββατο συνειδητοποιήσαμε ότι δεν θα
την γλυτώσουμε.
Η μέρα του αγώνα έφτασε
και το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε
ήταν το βρεγμένο οδόστρωμα και η βροχή
που έπεφτε ανά διαστήματα. Στηθήκαμε
στα block της εκκίνησης βάσει των αριθμών
μας .Άγχος και αγωνία τα κυρίαρχα
συναισθήματα ,αλλά ταυτόχρονα αστεία,
χαβαλές , βίντεο και φωτογραφίες για
την απαθανάτιση αυτής της μοναδικής
στιγμής με ποδηλάτες μπροστά και πίσω
ως εκεί που φτάνει το μάτι. Μετά από 205
χιλιόμετρα κάτω από αντίξοες καιρικές
συνθήκες , τις συνήθεις μικρό ατυχίες
που δεν με πτόησαν καθόλου και δεν με
αποσπάσαν καθόλου από τον στόχο μου (να
βγάλω τον αγώνα), ήρθε η λύτρωση του
τερματισμού με μόνο ευχάριστα συναισθήματα
παρά τις δυσκολίες.
Τις επόμενες μέρες
τα πράγματα κύλησαν ήσυχα, με προπονήσεις,
βόλτες και αρκετό φαγητό. Μέσα στις
προπονήσεις και η ανάβαση στο θρυλικό
Passo Stelvio στα 2758 μέτρα και από τις δύο
μεριές του περάσματος σε δυο διαφορετικές
μέρες. Ο επόμενος προορισμός, η Aprica, ένα
ήσυχο χωριό με 1500 κατοίκους στα 1200 μέτρα.
Εδώ τα πράγματα λίγο διαφορετικά, με
ποδηλατικό παζάρι την Παρασκευή και το
Σάββατο, με ήλιο και πολύ καλή θερμοκρασία.
Την Κυριακή το πρωί όλα ήταν έτοιμα για
τον αγώνα. Ο καιρός αυτή την φορά μας
έκανε την χάρη.
Ο αρχικός σχεδιασμός
προέβλεπε την συμμετοχή στην μεγάλη
απόσταση των 175 χιλιομέτρων με τρία
περάσματα από βουνά αλλά μετά το δεύτερο
πέρασμα το θρυλικό Passo Mortirolo συναντήθηκα
με τον Στάθη και ταυτόχρονα είπαμε ότι
θα τερματίσουμε στην μεσαία απόσταση
των 155 χιλιομέτρων. To Mortirolo είναι μια
ανάβαση 10 χιλιομέτρων με μέση κλίση
10,5% και μέγιστη 18% σε δυο σημεία. Είναι
πολύ όμορφο αλλά και απίστευτα δύσκολο
σε σημείο που μπορεί να χαρακτηριστεί
μη ευχάριστο.
Μετά το τέλος της ανηφόρας
ο πόνος ξεχνιέται και ακολουθούν 20
εύκολα χιλιόμετρα προς τον τερματισμό
που φέρνει χαρά, αλλά ταυτόχρονα σημαίνει
και το τέλος της εκδρομής. Τελικά η
εμπειρία ήταν φανταστική και η παρέα
που αποτελείτο από τους Στάθη, Γρηγόρη,
Μάνο, Κώστα πάρα πολύ καλή, με πολύ γέλιο
και χαβαλέ.
Ένα ταξίδι που σίγουρα θα
ήθελα να επαναληφθεί. Τέλος να ευχαριστήσω
τον Στάθη για όλη την βοήθεια του καθώς
και τον φίλο και συναθλητή Γιώργο
Σεραφείμ που χωρίς δεύτερη σκέψη μου
δάνεισε τους τροχούς του.´´
Εγώ προσωπικά να
ευχηθώ και στους υπόλοιπους
να καταφέρουμε να ζήσουμε
μια τέτοια εμπειρία και
στον Χρήστο να είναι γερός
να το επαναλάβει γιατί
αυτά είναι εμπειρίες ζωής.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ Α.Σ ΧΙΛΙΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ
πηγη: http://www.pmnews.gr
Αν
σκεπτόμασταν όσοι κάνουμε αγωνιστικά ποδηλασία δρόμου που θα
θέλαμε να ποδηλατήσουμε σίγουρα κατευθείαν θα ερχόταν στο μυαλό
μας ανηφορικές διαδρομές του γύρου Ιταλίας και Γαλλίας .Ένας
αθλητής της ομάδας ,ίσως και από τα καλυτέρα παιδιά σε ήθος
που έχουμε στην ομάδα , ο χρηστος φορτζιδης από Κατερίνη έκανε
το όνειρο πραγματικότητα και βρέθηκε στην Ιταλία συμμετέχοντας
σε διοργανώσεις σε διάσημες αναβάσεις .Του ζήτησα να μας
μεταφέρει ο ίδιος τις εντυπώσεις από αυτή την εμπειρία .
´´Η ιδέα για την συμμετοχή σε αγώνα granfondo «έπεσε στο τραπέζι» το φθινόπωρο που μας πέρασε. Το αρχικό πλάνο περιλάμβανε έναν αγώνα, αλλά αυτό άλλαξε γρήγορα με την προσθήκη ενός δεύτερου granfondo την επόμενη Κυριακή. Ο ενθουσιασμός για την συμμετοχή σε δύο αγώνες στην γειτονική Ιταλία, πολύ μεγάλος. Μετά από καιρό η αρχική ιδέα του Κώστα έπαιρνε μορφή, ως που τον Νοέμβριο, πέντε φίλοι από την Κατερίνη δηλώσαμε συμμετοχή για το granfondo Sportful στις 15/6/14 και το granfondo Giordana στις 22/6/14.Από εκείνη την στιγμή και μετά η σκέψη για το ταξίδι και τους αγώνες ήταν σχεδόν καθημερινή. Προσωπικά ήταν το ποδηλατικό γεγονός που περίμενα για την χρονιά, όχι τόσο αγωνιστικά, όσο για την συμμετοχή σε δύο πολύ δύσκολους αγώνες με 4500 συμμετοχές την πρώτη Κυριακή και 3000 συμμετοχές την δεύτερη. Σίγουρα μια καλή εμφάνιση είναι πάντα στην άκρη του μυαλού, αλλά ο συνδυασμός του ταξιδιού, των διακοπών και των αγώνων ήταν η σκέψη που κυριαρχούσε. Ο καιρός πέρασε με προπονήσεις που ταίριαζαν στο στυλ των granfondo, μεγάλες αποστάσεις με πολλά υψομετρικά, με την συμμετοχή στο brevet του Θέρμο που ήταν ένα μεγάλο τεστ για το τι θα αντιμετωπίζαμε στην Ιταλία, και μια εβδομάδα πριν το πρώτο granfondo στον αγώνα που διοργανώνει η ομάδα μου (1000 Δέντρα),τον γύρο Λαγκαδά. Το ταξίδι ξεκίνησε τρεις μέρες πριν τον πρώτο αγώνα, προορισμός το Feltre. Την επόμενη μέρα ολοκληρώσαμε τις εγγραφές μας, είδαμε τα περίπτερα της έκθεσης και αργότερα περιηγηθήκαμε στο χωριό. Αυτό που μας απασχολούσε αρκετά ήταν ο καιρός, οι προγνώσεις έλεγαν για βροχή και το Σάββατο συνειδητοποιήσαμε ότι δεν θα την γλυτώσουμε. Η μέρα του αγώνα έφτασε και το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν το βρεγμένο οδόστρωμα και η βροχή που έπεφτε ανά διαστήματα. Στηθήκαμε στα block της εκκίνησης βάσει των αριθμών μας .Άγχος και αγωνία τα κυρίαρχα συναισθήματα ,αλλά ταυτόχρονα αστεία, χαβαλές , βίντεο και φωτογραφίες για την απαθανάτιση αυτής της μοναδικής στιγμής με ποδηλάτες μπροστά και πίσω ως εκεί που φτάνει το μάτι. Μετά από 205 χιλιόμετρα κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες , τις συνήθεις μικρό ατυχίες που δεν με πτόησαν καθόλου και δεν με αποσπάσαν καθόλου από τον στόχο μου (να βγάλω τον αγώνα), ήρθε η λύτρωση του τερματισμού με μόνο ευχάριστα συναισθήματα παρά τις δυσκολίες. Τις επόμενες μέρες τα πράγματα κύλησαν ήσυχα, με προπονήσεις, βόλτες και αρκετό φαγητό. Μέσα στις προπονήσεις και η ανάβαση στο θρυλικό Passo Stelvio στα 2758 μέτρα και από τις δύο μεριές του περάσματος σε δυο διαφορετικές μέρες. Ο επόμενος προορισμός, η Aprica, ένα ήσυχο χωριό με 1500 κατοίκους στα 1200 μέτρα. Εδώ τα πράγματα λίγο διαφορετικά, με ποδηλατικό παζάρι την Παρασκευή και το Σάββατο, με ήλιο και πολύ καλή θερμοκρασία. Την Κυριακή το πρωί όλα ήταν έτοιμα για τον αγώνα. Ο καιρός αυτή την φορά μας έκανε την χάρη. Ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε την συμμετοχή στην μεγάλη απόσταση των 175 χιλιομέτρων με τρία περάσματα από βουνά αλλά μετά το δεύτερο πέρασμα το θρυλικό Passo Mortirolo συναντήθηκα με τον Στάθη και ταυτόχρονα είπαμε ότι θα τερματίσουμε στην μεσαία απόσταση των 155 χιλιομέτρων. To Mortirolo είναι μια ανάβαση 10 χιλιομέτρων με μέση κλίση 10,5% και μέγιστη 18% σε δυο σημεία. Είναι πολύ όμορφο αλλά και απίστευτα δύσκολο σε σημείο που μπορεί να χαρακτηριστεί μη ευχάριστο. Μετά το τέλος της ανηφόρας ο πόνος ξεχνιέται και ακολουθούν 20 εύκολα χιλιόμετρα προς τον τερματισμό που φέρνει χαρά, αλλά ταυτόχρονα σημαίνει και το τέλος της εκδρομής. Τελικά η εμπειρία ήταν φανταστική και η παρέα που αποτελείτο από τους Στάθη, Γρηγόρη, Μάνο, Κώστα πάρα πολύ καλή, με πολύ γέλιο και χαβαλέ. Ένα ταξίδι που σίγουρα θα ήθελα να επαναληφθεί. Τέλος να ευχαριστήσω τον Στάθη για όλη την βοήθεια του καθώς και τον φίλο και συναθλητή Γιώργο Σεραφείμ που χωρίς δεύτερη σκέψη μου δάνεισε τους τροχούς του.´´
Εγώ προσωπικά να ευχηθώ και στους υπόλοιπους να καταφέρουμε να ζήσουμε μια τέτοια εμπειρία και στον Χρήστο να είναι γερός να το επαναλάβει γιατί αυτά είναι εμπειρίες ζωής.
´´Η ιδέα για την συμμετοχή σε αγώνα granfondo «έπεσε στο τραπέζι» το φθινόπωρο που μας πέρασε. Το αρχικό πλάνο περιλάμβανε έναν αγώνα, αλλά αυτό άλλαξε γρήγορα με την προσθήκη ενός δεύτερου granfondo την επόμενη Κυριακή. Ο ενθουσιασμός για την συμμετοχή σε δύο αγώνες στην γειτονική Ιταλία, πολύ μεγάλος. Μετά από καιρό η αρχική ιδέα του Κώστα έπαιρνε μορφή, ως που τον Νοέμβριο, πέντε φίλοι από την Κατερίνη δηλώσαμε συμμετοχή για το granfondo Sportful στις 15/6/14 και το granfondo Giordana στις 22/6/14.Από εκείνη την στιγμή και μετά η σκέψη για το ταξίδι και τους αγώνες ήταν σχεδόν καθημερινή. Προσωπικά ήταν το ποδηλατικό γεγονός που περίμενα για την χρονιά, όχι τόσο αγωνιστικά, όσο για την συμμετοχή σε δύο πολύ δύσκολους αγώνες με 4500 συμμετοχές την πρώτη Κυριακή και 3000 συμμετοχές την δεύτερη. Σίγουρα μια καλή εμφάνιση είναι πάντα στην άκρη του μυαλού, αλλά ο συνδυασμός του ταξιδιού, των διακοπών και των αγώνων ήταν η σκέψη που κυριαρχούσε. Ο καιρός πέρασε με προπονήσεις που ταίριαζαν στο στυλ των granfondo, μεγάλες αποστάσεις με πολλά υψομετρικά, με την συμμετοχή στο brevet του Θέρμο που ήταν ένα μεγάλο τεστ για το τι θα αντιμετωπίζαμε στην Ιταλία, και μια εβδομάδα πριν το πρώτο granfondo στον αγώνα που διοργανώνει η ομάδα μου (1000 Δέντρα),τον γύρο Λαγκαδά. Το ταξίδι ξεκίνησε τρεις μέρες πριν τον πρώτο αγώνα, προορισμός το Feltre. Την επόμενη μέρα ολοκληρώσαμε τις εγγραφές μας, είδαμε τα περίπτερα της έκθεσης και αργότερα περιηγηθήκαμε στο χωριό. Αυτό που μας απασχολούσε αρκετά ήταν ο καιρός, οι προγνώσεις έλεγαν για βροχή και το Σάββατο συνειδητοποιήσαμε ότι δεν θα την γλυτώσουμε. Η μέρα του αγώνα έφτασε και το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν το βρεγμένο οδόστρωμα και η βροχή που έπεφτε ανά διαστήματα. Στηθήκαμε στα block της εκκίνησης βάσει των αριθμών μας .Άγχος και αγωνία τα κυρίαρχα συναισθήματα ,αλλά ταυτόχρονα αστεία, χαβαλές , βίντεο και φωτογραφίες για την απαθανάτιση αυτής της μοναδικής στιγμής με ποδηλάτες μπροστά και πίσω ως εκεί που φτάνει το μάτι. Μετά από 205 χιλιόμετρα κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες , τις συνήθεις μικρό ατυχίες που δεν με πτόησαν καθόλου και δεν με αποσπάσαν καθόλου από τον στόχο μου (να βγάλω τον αγώνα), ήρθε η λύτρωση του τερματισμού με μόνο ευχάριστα συναισθήματα παρά τις δυσκολίες. Τις επόμενες μέρες τα πράγματα κύλησαν ήσυχα, με προπονήσεις, βόλτες και αρκετό φαγητό. Μέσα στις προπονήσεις και η ανάβαση στο θρυλικό Passo Stelvio στα 2758 μέτρα και από τις δύο μεριές του περάσματος σε δυο διαφορετικές μέρες. Ο επόμενος προορισμός, η Aprica, ένα ήσυχο χωριό με 1500 κατοίκους στα 1200 μέτρα. Εδώ τα πράγματα λίγο διαφορετικά, με ποδηλατικό παζάρι την Παρασκευή και το Σάββατο, με ήλιο και πολύ καλή θερμοκρασία. Την Κυριακή το πρωί όλα ήταν έτοιμα για τον αγώνα. Ο καιρός αυτή την φορά μας έκανε την χάρη. Ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε την συμμετοχή στην μεγάλη απόσταση των 175 χιλιομέτρων με τρία περάσματα από βουνά αλλά μετά το δεύτερο πέρασμα το θρυλικό Passo Mortirolo συναντήθηκα με τον Στάθη και ταυτόχρονα είπαμε ότι θα τερματίσουμε στην μεσαία απόσταση των 155 χιλιομέτρων. To Mortirolo είναι μια ανάβαση 10 χιλιομέτρων με μέση κλίση 10,5% και μέγιστη 18% σε δυο σημεία. Είναι πολύ όμορφο αλλά και απίστευτα δύσκολο σε σημείο που μπορεί να χαρακτηριστεί μη ευχάριστο. Μετά το τέλος της ανηφόρας ο πόνος ξεχνιέται και ακολουθούν 20 εύκολα χιλιόμετρα προς τον τερματισμό που φέρνει χαρά, αλλά ταυτόχρονα σημαίνει και το τέλος της εκδρομής. Τελικά η εμπειρία ήταν φανταστική και η παρέα που αποτελείτο από τους Στάθη, Γρηγόρη, Μάνο, Κώστα πάρα πολύ καλή, με πολύ γέλιο και χαβαλέ. Ένα ταξίδι που σίγουρα θα ήθελα να επαναληφθεί. Τέλος να ευχαριστήσω τον Στάθη για όλη την βοήθεια του καθώς και τον φίλο και συναθλητή Γιώργο Σεραφείμ που χωρίς δεύτερη σκέψη μου δάνεισε τους τροχούς του.´´
Εγώ προσωπικά να ευχηθώ και στους υπόλοιπους να καταφέρουμε να ζήσουμε μια τέτοια εμπειρία και στον Χρήστο να είναι γερός να το επαναλάβει γιατί αυτά είναι εμπειρίες ζωής.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ Α.Σ ΧΙΛΙΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ
- See more at: http://www.pmnews.gr/sport-news/all-sports/item/9660-enas-xiliodentritis-stin-italia?fb_action_ids=827505253927892&fb_action_types=og.likes#sthash.81d6olZ6.dpuf
Αν
σκεπτόμασταν όσοι κάνουμε αγωνιστικά ποδηλασία δρόμου που θα
θέλαμε να ποδηλατήσουμε σίγουρα κατευθείαν θα ερχόταν στο μυαλό
μας ανηφορικές διαδρομές του γύρου Ιταλίας και Γαλλίας .Ένας
αθλητής της ομάδας ,ίσως και από τα καλυτέρα παιδιά σε ήθος
που έχουμε στην ομάδα , ο χρηστος φορτζιδης από Κατερίνη έκανε
το όνειρο πραγματικότητα και βρέθηκε στην Ιταλία συμμετέχοντας
σε διοργανώσεις σε διάσημες αναβάσεις .Του ζήτησα να μας
μεταφέρει ο ίδιος τις εντυπώσεις από αυτή την εμπειρία .
´´Η ιδέα για την συμμετοχή σε αγώνα granfondo «έπεσε στο τραπέζι» το φθινόπωρο που μας πέρασε. Το αρχικό πλάνο περιλάμβανε έναν αγώνα, αλλά αυτό άλλαξε γρήγορα με την προσθήκη ενός δεύτερου granfondo την επόμενη Κυριακή. Ο ενθουσιασμός για την συμμετοχή σε δύο αγώνες στην γειτονική Ιταλία, πολύ μεγάλος. Μετά από καιρό η αρχική ιδέα του Κώστα έπαιρνε μορφή, ως που τον Νοέμβριο, πέντε φίλοι από την Κατερίνη δηλώσαμε συμμετοχή για το granfondo Sportful στις 15/6/14 και το granfondo Giordana στις 22/6/14.Από εκείνη την στιγμή και μετά η σκέψη για το ταξίδι και τους αγώνες ήταν σχεδόν καθημερινή. Προσωπικά ήταν το ποδηλατικό γεγονός που περίμενα για την χρονιά, όχι τόσο αγωνιστικά, όσο για την συμμετοχή σε δύο πολύ δύσκολους αγώνες με 4500 συμμετοχές την πρώτη Κυριακή και 3000 συμμετοχές την δεύτερη. Σίγουρα μια καλή εμφάνιση είναι πάντα στην άκρη του μυαλού, αλλά ο συνδυασμός του ταξιδιού, των διακοπών και των αγώνων ήταν η σκέψη που κυριαρχούσε. Ο καιρός πέρασε με προπονήσεις που ταίριαζαν στο στυλ των granfondo, μεγάλες αποστάσεις με πολλά υψομετρικά, με την συμμετοχή στο brevet του Θέρμο που ήταν ένα μεγάλο τεστ για το τι θα αντιμετωπίζαμε στην Ιταλία, και μια εβδομάδα πριν το πρώτο granfondo στον αγώνα που διοργανώνει η ομάδα μου (1000 Δέντρα),τον γύρο Λαγκαδά. Το ταξίδι ξεκίνησε τρεις μέρες πριν τον πρώτο αγώνα, προορισμός το Feltre. Την επόμενη μέρα ολοκληρώσαμε τις εγγραφές μας, είδαμε τα περίπτερα της έκθεσης και αργότερα περιηγηθήκαμε στο χωριό. Αυτό που μας απασχολούσε αρκετά ήταν ο καιρός, οι προγνώσεις έλεγαν για βροχή και το Σάββατο συνειδητοποιήσαμε ότι δεν θα την γλυτώσουμε. Η μέρα του αγώνα έφτασε και το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν το βρεγμένο οδόστρωμα και η βροχή που έπεφτε ανά διαστήματα. Στηθήκαμε στα block της εκκίνησης βάσει των αριθμών μας .Άγχος και αγωνία τα κυρίαρχα συναισθήματα ,αλλά ταυτόχρονα αστεία, χαβαλές , βίντεο και φωτογραφίες για την απαθανάτιση αυτής της μοναδικής στιγμής με ποδηλάτες μπροστά και πίσω ως εκεί που φτάνει το μάτι. Μετά από 205 χιλιόμετρα κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες , τις συνήθεις μικρό ατυχίες που δεν με πτόησαν καθόλου και δεν με αποσπάσαν καθόλου από τον στόχο μου (να βγάλω τον αγώνα), ήρθε η λύτρωση του τερματισμού με μόνο ευχάριστα συναισθήματα παρά τις δυσκολίες. Τις επόμενες μέρες τα πράγματα κύλησαν ήσυχα, με προπονήσεις, βόλτες και αρκετό φαγητό. Μέσα στις προπονήσεις και η ανάβαση στο θρυλικό Passo Stelvio στα 2758 μέτρα και από τις δύο μεριές του περάσματος σε δυο διαφορετικές μέρες. Ο επόμενος προορισμός, η Aprica, ένα ήσυχο χωριό με 1500 κατοίκους στα 1200 μέτρα. Εδώ τα πράγματα λίγο διαφορετικά, με ποδηλατικό παζάρι την Παρασκευή και το Σάββατο, με ήλιο και πολύ καλή θερμοκρασία. Την Κυριακή το πρωί όλα ήταν έτοιμα για τον αγώνα. Ο καιρός αυτή την φορά μας έκανε την χάρη. Ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε την συμμετοχή στην μεγάλη απόσταση των 175 χιλιομέτρων με τρία περάσματα από βουνά αλλά μετά το δεύτερο πέρασμα το θρυλικό Passo Mortirolo συναντήθηκα με τον Στάθη και ταυτόχρονα είπαμε ότι θα τερματίσουμε στην μεσαία απόσταση των 155 χιλιομέτρων. To Mortirolo είναι μια ανάβαση 10 χιλιομέτρων με μέση κλίση 10,5% και μέγιστη 18% σε δυο σημεία. Είναι πολύ όμορφο αλλά και απίστευτα δύσκολο σε σημείο που μπορεί να χαρακτηριστεί μη ευχάριστο. Μετά το τέλος της ανηφόρας ο πόνος ξεχνιέται και ακολουθούν 20 εύκολα χιλιόμετρα προς τον τερματισμό που φέρνει χαρά, αλλά ταυτόχρονα σημαίνει και το τέλος της εκδρομής. Τελικά η εμπειρία ήταν φανταστική και η παρέα που αποτελείτο από τους Στάθη, Γρηγόρη, Μάνο, Κώστα πάρα πολύ καλή, με πολύ γέλιο και χαβαλέ. Ένα ταξίδι που σίγουρα θα ήθελα να επαναληφθεί. Τέλος να ευχαριστήσω τον Στάθη για όλη την βοήθεια του καθώς και τον φίλο και συναθλητή Γιώργο Σεραφείμ που χωρίς δεύτερη σκέψη μου δάνεισε τους τροχούς του.´´
Εγώ προσωπικά να ευχηθώ και στους υπόλοιπους να καταφέρουμε να ζήσουμε μια τέτοια εμπειρία και στον Χρήστο να είναι γερός να το επαναλάβει γιατί αυτά είναι εμπειρίες ζωής.
´´Η ιδέα για την συμμετοχή σε αγώνα granfondo «έπεσε στο τραπέζι» το φθινόπωρο που μας πέρασε. Το αρχικό πλάνο περιλάμβανε έναν αγώνα, αλλά αυτό άλλαξε γρήγορα με την προσθήκη ενός δεύτερου granfondo την επόμενη Κυριακή. Ο ενθουσιασμός για την συμμετοχή σε δύο αγώνες στην γειτονική Ιταλία, πολύ μεγάλος. Μετά από καιρό η αρχική ιδέα του Κώστα έπαιρνε μορφή, ως που τον Νοέμβριο, πέντε φίλοι από την Κατερίνη δηλώσαμε συμμετοχή για το granfondo Sportful στις 15/6/14 και το granfondo Giordana στις 22/6/14.Από εκείνη την στιγμή και μετά η σκέψη για το ταξίδι και τους αγώνες ήταν σχεδόν καθημερινή. Προσωπικά ήταν το ποδηλατικό γεγονός που περίμενα για την χρονιά, όχι τόσο αγωνιστικά, όσο για την συμμετοχή σε δύο πολύ δύσκολους αγώνες με 4500 συμμετοχές την πρώτη Κυριακή και 3000 συμμετοχές την δεύτερη. Σίγουρα μια καλή εμφάνιση είναι πάντα στην άκρη του μυαλού, αλλά ο συνδυασμός του ταξιδιού, των διακοπών και των αγώνων ήταν η σκέψη που κυριαρχούσε. Ο καιρός πέρασε με προπονήσεις που ταίριαζαν στο στυλ των granfondo, μεγάλες αποστάσεις με πολλά υψομετρικά, με την συμμετοχή στο brevet του Θέρμο που ήταν ένα μεγάλο τεστ για το τι θα αντιμετωπίζαμε στην Ιταλία, και μια εβδομάδα πριν το πρώτο granfondo στον αγώνα που διοργανώνει η ομάδα μου (1000 Δέντρα),τον γύρο Λαγκαδά. Το ταξίδι ξεκίνησε τρεις μέρες πριν τον πρώτο αγώνα, προορισμός το Feltre. Την επόμενη μέρα ολοκληρώσαμε τις εγγραφές μας, είδαμε τα περίπτερα της έκθεσης και αργότερα περιηγηθήκαμε στο χωριό. Αυτό που μας απασχολούσε αρκετά ήταν ο καιρός, οι προγνώσεις έλεγαν για βροχή και το Σάββατο συνειδητοποιήσαμε ότι δεν θα την γλυτώσουμε. Η μέρα του αγώνα έφτασε και το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν το βρεγμένο οδόστρωμα και η βροχή που έπεφτε ανά διαστήματα. Στηθήκαμε στα block της εκκίνησης βάσει των αριθμών μας .Άγχος και αγωνία τα κυρίαρχα συναισθήματα ,αλλά ταυτόχρονα αστεία, χαβαλές , βίντεο και φωτογραφίες για την απαθανάτιση αυτής της μοναδικής στιγμής με ποδηλάτες μπροστά και πίσω ως εκεί που φτάνει το μάτι. Μετά από 205 χιλιόμετρα κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες , τις συνήθεις μικρό ατυχίες που δεν με πτόησαν καθόλου και δεν με αποσπάσαν καθόλου από τον στόχο μου (να βγάλω τον αγώνα), ήρθε η λύτρωση του τερματισμού με μόνο ευχάριστα συναισθήματα παρά τις δυσκολίες. Τις επόμενες μέρες τα πράγματα κύλησαν ήσυχα, με προπονήσεις, βόλτες και αρκετό φαγητό. Μέσα στις προπονήσεις και η ανάβαση στο θρυλικό Passo Stelvio στα 2758 μέτρα και από τις δύο μεριές του περάσματος σε δυο διαφορετικές μέρες. Ο επόμενος προορισμός, η Aprica, ένα ήσυχο χωριό με 1500 κατοίκους στα 1200 μέτρα. Εδώ τα πράγματα λίγο διαφορετικά, με ποδηλατικό παζάρι την Παρασκευή και το Σάββατο, με ήλιο και πολύ καλή θερμοκρασία. Την Κυριακή το πρωί όλα ήταν έτοιμα για τον αγώνα. Ο καιρός αυτή την φορά μας έκανε την χάρη. Ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε την συμμετοχή στην μεγάλη απόσταση των 175 χιλιομέτρων με τρία περάσματα από βουνά αλλά μετά το δεύτερο πέρασμα το θρυλικό Passo Mortirolo συναντήθηκα με τον Στάθη και ταυτόχρονα είπαμε ότι θα τερματίσουμε στην μεσαία απόσταση των 155 χιλιομέτρων. To Mortirolo είναι μια ανάβαση 10 χιλιομέτρων με μέση κλίση 10,5% και μέγιστη 18% σε δυο σημεία. Είναι πολύ όμορφο αλλά και απίστευτα δύσκολο σε σημείο που μπορεί να χαρακτηριστεί μη ευχάριστο. Μετά το τέλος της ανηφόρας ο πόνος ξεχνιέται και ακολουθούν 20 εύκολα χιλιόμετρα προς τον τερματισμό που φέρνει χαρά, αλλά ταυτόχρονα σημαίνει και το τέλος της εκδρομής. Τελικά η εμπειρία ήταν φανταστική και η παρέα που αποτελείτο από τους Στάθη, Γρηγόρη, Μάνο, Κώστα πάρα πολύ καλή, με πολύ γέλιο και χαβαλέ. Ένα ταξίδι που σίγουρα θα ήθελα να επαναληφθεί. Τέλος να ευχαριστήσω τον Στάθη για όλη την βοήθεια του καθώς και τον φίλο και συναθλητή Γιώργο Σεραφείμ που χωρίς δεύτερη σκέψη μου δάνεισε τους τροχούς του.´´
Εγώ προσωπικά να ευχηθώ και στους υπόλοιπους να καταφέρουμε να ζήσουμε μια τέτοια εμπειρία και στον Χρήστο να είναι γερός να το επαναλάβει γιατί αυτά είναι εμπειρίες ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου